About the album
Jan Willem de Vriend: Working with this orchestra is very special, and I think it has to do with a very old tradition. A long time ago, they invited my colleague, Frans Brüggen, just as he was starting to conduct. He learned the orchestra about the old music style, the way of playing in the time of Mozart, Beethoven, Bach—how they played and how you must approach the music. On his part, Brüggen put something in the orchestra that I would say is now part of their DNA: the flexibility, the curiosity, and the way to approach the music. It’s so special, here in Stavanger. Schumann’s music is to me something unique, because what he’s writing is so personal; on one hand it is sometimes very emotional, but on the other hand, it’s technically perfect. In music, I don’t often find those two elements together.
Op dit mooie album leidt de creatieve en enthousiaste dirigent Jan Willem de Vriend het Stavanger Symphony Orchestra in symfonieën van Robert Schumann. Onder meer wijlen Frans Brüggen droeg als dirigent nog bij aan het DNA van dit orkest: aan de flexibiliteit, de nieuwsgierigheid en de manier van benaderen van de muziek. Bij de opnames was de grootste uitdaging voor De Vriend en het orkest de balans te vinden tussen technische perfectie en het plezier om risico’s te nemen, alsof die muziek voor de eerste keer wordt gespeeld. Dat is meer dan gelukt op dit nieuwe album met Symfonieën 1 & 2 van Robert Schumann. Er volgt nog een tweede deel met Symfonieën 3 & 4.
Robert Schumann (1810-1856) componeerde vier symfonieën. De eerste ‘Lentesymfonie’ schreef hij in de periode rond 1841 die hij zelf karakteriseerde als gelukkig. Aan het begin van deze Symfonie nr. 1 in Bes majeur komt de lente je al tegemoet. Ongelooflijk, maar Schumann schreef de symfonie, waarin we wisselende stemmingen in elke beweging horen, in slechts vier weken tijd. Vooral het derde deel, het scherzo, is poëtisch met tegenstrijdige elementen: gepassioneerd, lyrisch en dansend. De finale klinkt als een lofzang op de lente.
Robert Schumanns Tweede Symfonie in C majeur met de snelle contrasten en Bruckner-achtige mystiek klonk anders dan hij gewend was te componeren. Luister maar eens hoe de krachtige en schitterende trompetklanken uitstijgen boven de mysterieus murmelende schemering. En hoe dat weer terugkomt aan het einde van een beweging en aan het eind van het werk. Na het briljante scherzo volgt een langzame beweging als een emotioneel middelpunt in het stuk. Het is een soort nocturne of een romance die onverwacht naar Bach verwijst. Ook de finale heeft iets onverwachts, daar is tweemaal een thema uit Beethovens liederencyclus ‘An die ferne Geliebte’ te horen.
Schumann was, als je de lijn van Mendelssohn naar Schumann naar Brahms doortrekt, in zekere zin de modernste componist van de drie, volgens De Vriend. De vorm was oud, maar de manier waarop hij het orkest inzette en loskwam van de gangbare structuur, was compleet nieuw. Voordat Schumann symfonieën begon te schrijven, twijfelde hij lang of hij componist of schrijver zou worden. In zijn Eerste symfonie probeerde hij een evenwicht te vinden tussen die twee. Hij vertelt hierin echt een verhaal door het gebruik van directe tekst en de goede momenten daarvoor. Tot op zekere hoogte was Schumann daar een schrijver die muziek gebruikt om zijn verhaal te vertellen.
Jan Willem de Vriend: Die Arbeit mit diesem Orchester ist etwas ganz Besonderes, und ich denke, das hat mit einer sehr alten Tradition zu tun. Vor langer Zeit haben sie meinen Kollegen Frans Brüggen eingeladen, als er gerade anfing zu dirigieren. Er brachte dem Orchester den alten Musikstil bei, die Spielweise zur Zeit von Mozart, Beethoven und Bach - wie sie spielten und wie man an die Musik herangehen musste. Brüggen hat dem Orchester etwas beigebracht, das heute Teil seiner DNA ist: die Flexibilität, die Neugierde und die Art, an die Musik heranzugehen. Das ist etwas ganz Besonderes, hier in Stavanger. Schumanns Musik ist für mich etwas Einzigartiges, weil das, was er schreibt, so persönlich ist; auf der einen Seite ist es manchmal sehr emotional, aber auf der anderen Seite ist es technisch perfekt. In der Musik finde ich diese beiden Elemente nicht oft zusammen.
Press
The first two symphonies by Schumann directed by Jan Willem de Vriend. - Disc CHALLENGE CLASSICS CC72958: Robert Schumann / Symphonies Nos. 1 & 2 / Stavanger Symphony Orchestra, dir. Jan Willem de Vriend
Rai Radio 3, 24-4-2024
De Vriend is deeply engaged in the Adagio espressivo and cantabile slow movement, which has a quality of heartfelt remembrance about it.
Music Web International, 21-4-2024
Here De Vriend decidedly opts for the romantic Schumann, for the interplay between “Florestan and Eusebius”, and in the slow movements conjures up the enormous lyrical power and the flowing beauty of his melodic lines.
Rondo Magazine, 20-4-2024
The recording overflows with good cheer, yet the music is also taken with the utmost seriousness. The orchestra has clearly worked diligently on refining entrances and rhythmic details. I particularly note how beautifully the bright woodwinds play in the first movement of Symphony No. 1, and how rhythmically precise the brass delivers in the fast third movement. The excellent and lively playing makes this a recording of world-class quality.
Ballade, 03-4-2024
There's a great deal to enjoy, and nobody is likely to be disappointed with these performances. (...) Such accomplished, high-class music-making makes the imminent follow-up with the Rhenish and Fourth Symphonies an enticing prospect.
Gramophone, 01-4-2024
Jan Willem de Vriend and Stavanger Symphony Orchestra, who bring both swagger and elegance, in equal measure, to this finale.
BBC Radio 3, 16-3-2024
The sound of the orchestra from Stavanger is rich and sonorous throughout. De Vriend brings his historical understanding to the orchestral palette.
Pizzicato, 03-2-2024
Play album
