The idea for this recording originated from a direct comparison of the two songs “Cupido” and “Kupido” by the famous composer Joseph Haydn and the lesser-known Viennese composer Johann Holzer. Although both masters use the same text, the musical settings differ considerably in both nature and form. While Haydn’s tunes present the content with a twinkle in the eye and a great deal of subtlety, Holzer’s piece invites the listener to dance along, sparkling with joie de vivre and musicality.

Joseph Haydn’s songs encompass a wide musical range and are of invaluable significance for the development of the genre: they represent a crucial part in the advancement of the Viennese lied, leading up to Franz Schubert.

Around the same time, between 1778 and 1791, a song collection of the highest quality was produced in Vienna, the importance of which has been completely forgotten over the centuries. Josef Anton Steffan, Johann Holzer, Carl Friberth, Leopold Kozeluch, Martin Ruprecht and Franz Anton Hoffmeister were only some of the many highly creative composers based in the Austrian imperial city. These composers prepared the ground for the accomplished art songs of Mozart, Beethoven and Schubert.

As with many Viennese characteristics, a wide variety of stylistic devices are intermingled: folk-like elements, characteristics of the Singspiellied and the North German lied are formed into a completely new musical genre with the additional influence of the Italian aria.

The connection to the nineteenth century is made by French songs, first issued in Vienna in 1810 by the Italian guitar virtuoso Mauro Giuliani. For this project, a historical string instrument was chosen to provide an even greater sense of intimacy.

Erich Traxler played on a historic 1815 Innsbruck fortepiano by Johann Georg Gröber, and Christian Haimel played a gut-strung guitar of around 1850, inspired by Johann Anton Stauffer and built by an anonymous maker.

All these special features are intended to breathe new life into the romantic songs about love, passion, tenderness, affection, loss, fidelity and infidelity, providing a genuine, unadulterated and natural character. They enchant and seduce us into an old Vienna full of longing, devotion, charm, wit and a musical zest for life!

De Oostenrijkse lyrische tenor Markus Miesenberg verwent de luisteraar met een originele cd vol zelden of nooit opgenomen vroeg-romantische liefdesliedjes uit Wenen. Hij wordt begeleid door twee specialisten die op historische instrumenten spelen, de fortepiano en de gitaar. Aan het album ligt gedegen musicologisch onderzoek ten grondslag, wat de opname absoluut ten goede komt. De authentieke en spontane inzet van de muzikanten zorgt voor een prachtige uitvoering en een opgewekte Weense sfeer.

Het idee voor deze opname ontstond uit een vergelijking van de twee nummers ‘Cupido’ van de beroemde componist Joseph Haydn en ‘Kupido’ van de minder bekende Weense componist Johann Holzer. Hoewel beide meesters dezelfde tekst gebruiken, is er een groot verschil in toonzetting, zowel in aard als in vorm. Terwijl Haydn zijn liedjes met een twinkeling in de ogen en veel subtiliteit presenteert, nodigt Holzer met zijn muziek de luisteraar uit om mee te dansen, vol sprankelende levensvreugde en muzikaliteit.

De liederen van Joseph Haydn omvatten een breed muzikaal spectrum en zijn van onschatbare waarde voor de ontwikkeling van het genre. Ze vertegenwoordigen een cruciale rol in de ontwikkeling van het Weense lied in de aanloop naar Franz Schubert. In ongeveer dezelfde periode waarin Haydn zijn liederen uitbracht, tussen 1778 en 1791, werd in Wenen een liederenbundel van de hoogste kwaliteit geproduceerd, die door de eeuwen heen volledig in vergetelheid raakte. Josef Anton Steffan, Johann Holzer, Carl Friberth, Leopold Kozeluch, Martin Ruprecht en Franz Anton Hoffmeister waren slechts enkele van de vele, zeer creatieve componisten die in de Oostenrijkse keizerstad waren gevestigd. Deze componisten legden de basis voor de vaardige kunstliederen van Mozart, Beethoven en Schubert.

Als zo vaak in Wenen wordt een breed scala aan muziekstijlen vermengd. Volkse elementen, kenmerken van het Singspiellied en het Noord-Duitse lied worden samengevoegd tot een volledig nieuw muziekgenre met een vleugje van de Italiaanse aria. De verbinding met de negentiende eeuw wordt gelegd door Franse liederen, voor het eerst uitgegeven in Wenen in 1810 door de Italiaanse gitaarvirtuoos Mauro Giuliani. Voor deze opname werd gekozen voor een historisch snaarinstrument om een nog groter gevoel van intimiteit te creëren.

Erich Traxler speelt op een historische Innsbruck fortepiano uit 1815 van Johann Georg Gröber en Christian Haimel bespeelt een gitaar met darmsnaren van rond 1850, ontworpen door Johann Anton Stauffer en gebouwd door een anonieme maker.

Met deze opname is alles erop gericht om de romantische liederen over liefde, passie, tederheid, genegenheid, verlies, trouw en ontrouw nieuw leven in te blazen en ze een echt, onvervalst en natuurlijk karakter te geven. De liederen betoveren en verleiden ons en voeren ons terug naar het oude Wenen vol verlangen, toewijding, charme, humor en muzikale levenslust.

Die Idee zu dieser Aufnahme entstand aus dem direkten Vergleich der beiden Lieder "Cupido" und "Kupido" des berühmten Komponisten Joseph Haydn und des weniger bekannten Wiener Komponisten Johann Holzer. Obwohl beide Meister denselben Text verwenden, unterscheiden sich die Vertonungen sowohl in ihrer Art als auch in ihrer Form erheblich. Während Haydns Melodien den Inhalt mit einem Augenzwinkern und viel Feinsinnigkeit präsentieren, lädt Holzers Stück vor Lebensfreude und Musikalität sprühend zum Mittanzen ein.
Joseph Haydns Lieder umfassen ein breites musikalisches Spektrum und sind für die Entwicklung der Gattung von unschätzbarem Wert: Sie stellen einen entscheidenden Beitrag zur Weiterentwicklung des Wiener Liedes bis hin zu Franz Schubert dar.
Etwa zur gleichen Zeit, zwischen 1778 und 1791, entstand in Wien eine Liedersammlung von höchster Qualität, deren Bedeutung über die Jahrhunderte völlig in Vergessenheit geraten ist. Josef Anton Steffan, Johann Holzer, Carl Friberth, Leopold Kozeluch, Martin Ruprecht und Franz Anton Hoffmeister waren nur einige der vielen höchst kreativen Komponisten, die in der österreichischen Kaiserstadt wirkten. Diese Komponisten bereiteten den Boden für die vollendeten Kunstlieder von Mozart, Beethoven und Schubert.
Wie bei vielen Wiener Charakteristika vermischen sich verschiedenste Stilmittel: volkstümliche Elemente, Merkmale des Singspielliedes und des norddeutschen Liedes werden unter dem zusätzlichen Einfluss der italienischen Arie zu einer völlig neuen Musikgattung geformt.
Die Verbindung zum neunzehnten Jahrhundert wird durch französische Lieder hergestellt, die erstmals 1810 von dem italienischen Gitarrenvirtuosen Mauro Giuliani in Wien ausgegeben wurden. Für dieses Projekt wurde ein historisches Streichinstrument gewählt, um ein noch größeres Gefühl der Intimität zu erzeugen.

Erich Traxler spielte auf einem historischen Innsbrucker Hammerflügel von Johann Georg Gröber aus dem Jahr 1815, Christian Haimel auf einer von Johann Anton Stauffer inspirierten Darmgitarre aus der Zeit um 1850, die von einem unbekannten Hersteller gebaut wurde.
All diese Besonderheiten sollen den romantischen Liedern über Liebe, Leidenschaft, Zärtlichkeit, Zuneigung, Verlust, Treue und Untreue neues Leben einhauchen und ihnen einen unverfälschten, natürlichen Charakter verleihen. Sie verzaubern und verführen uns in ein altes Wien voller Sehnsucht, Hingabe, Charme, Witz und musikalischer Lebensfreude!