Johann Sebastian Bach developed a new style, cembalo obbligato, where the right hand of the keyboard plays as a melody instrument and is given the same importance as the violin, flute or other solo instrument. His sonatas for melody instrument and keyboard instrument include works for flute, violin, and viola da gamba. It seems that the obbligato style interested him more than the traditional continuo role for the keyboard. As for the violin, there are two sonatas written with basso continuo and six with harpsichord obbligato. Among these works, the six sonatas in particular were conceived as a set, with a consistent style and a well-considered key distribution. This set is one of the highlights in the catalog of Bach’s chamber music. Bach’s son Carl Philippe Emmanuel Bach writes to Bach’s first biographer, Johann Nikolaus Forkel, in 1774: “The 6 clavier [and violin] trios...are amongst the best works of my dearly beloved father. Even now they sound very good and give me many delights, regardless of the fact that they are over fifty years old.”

The key distribution is somewhat symmetric and this suggests that Bach intended these as a set of pieces for violin, comparable to his unaccompanied sonatas and partitas for violin. Additionally, with the exception of Sonata No. 6, this set of works all follow the church sonata style.

Ryo Terakado: My first performance with Fabio was in 2019. We had been colleagues at the Royal Conservatoire in The Hague for a long time, but we had never actually performed together in concert. We discovered immediately that we shared a common musical language and approached our music similarly, and the collaboration was tremendously successful and rewarding. We now feel that our ensemble as a duo is sufficiently mature that it is our pleasure to present to you these fruits of our collaboration. Bach is a delight in our life.

De twee topmuzikanten klavecinist Fabio Bonizzoni en violist Ryo Terakado gaan de Zes sonates voor viool en klavecimbel van Johann Sebastian Bach uitbrengen. Dit is het eerste deel ervan. De zes sonates vormen een eenheid en behoren tot Bachs vroegste meesterwerken. Ze kunnen vergeleken worden met zijn cellosuites en vioolsonates en partita’s.

Voor deze opname is bewust gekozen voor Bonizzoni en Terakado. Zij behoren niet tot de jongste generatie barokmusici. Verwacht daarom geen flamboyante, excentrieke en eigenzinnige muziek. Hier klinkt de solide ervaring, de technische beheersing van serieuze, bedreven muzikanten, die deze muziek grondig hebben bestudeerd.

Toch is er geen enkele academische stijfheid, vaak geassocieerd met deze sonates, te horen. Integendeel, als in een vlot gesprek vloeit de muziek warm en vriendelijk in elkaar over. Respect voor de partituur, een zekere bescheidenheid, persoonlijke opvattingen die altijd ten grondslag liggen aan musicologische bewijzen, zijn de belangrijkste kenmerken van dit mooie album. Sommigen vinden dit misschien ouderwets, anderen beschouwen het als de enige manier om het grote repertoire te benaderen.

De zes triosonates voor viool en obbligato klavecimbel van Bach zijn geschreven tijdens zijn verblijf in Köthen. Bach schreef hiermee muziekgeschiedenis. Het was gebruikelijk dat componisten in de 18e eeuw in hun vioolsonates de viool de belangrijkste rol gaven, ondersteund door andere instrumenten. Zo niet Bach. Hij ontwikkelde een nieuwe stijl, ‘cembalo obbligato’. Daarin zijn de viool en de rechterhand van het klavecimbel volkomen gelijkwaardige partners, terwijl de linkerhand een aparte baspartij speelt. Echte triosonates dus. Het levert muziek op die klinkt als een levendig gesprek, waarin viool en klavecimbel voortdurend op elkaar reageren.

Fabio Bonizzoni en Ryo Terakado waren al lang collega’s op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, maar hadden nog nooit samen opgetreden in een concert. Dat gebeurde pas in 2019. Ze ontdekten al snel dat ze een gemeenschappelijke muzikale taal deelden, de muziek op dezelfde manier benaderden. Dat de twee succesvol samenwerken is duidelijk te horen op dit prachtige album met muziek van Bach. Zoals Terakado zegt: “Bach is een genot in ons leven.”

Johann Sebastian Bach entwickelte einen neuen Stil, das Cembalo obbligato, bei dem die rechte Hand des Tasteninstruments als Melodieinstrument spielt und die gleiche Bedeutung wie die Violine, die Flöte oder ein anderes Soloinstrument erhält. Zu seinen Sonaten für Melodie- und Tasteninstrumente gehören Werke für Flöte, Violine und Viola da Gamba. Es scheint, dass ihn der obligate Stil mehr interessierte als die traditionelle Continuo-Rolle für das Tasteninstrument. Für die Violine gibt es zwei Sonaten mit Basso continuo und sechs mit Cembalo-Obligato. Von diesen Werken sind vor allem die sechs Sonaten als ein Satz konzipiert, mit einem einheitlichen Stil und einer wohlüberlegten Tonartenverteilung. Dieser Satz ist einer der Höhepunkte im Katalog der Bachschen Kammermusik. Bachs Sohn Carl Philippe Emmanuel Bach schreibt 1774 an Bachs ersten Biographen, Johann Nikolaus Forkel: "Die 6 Clavier- [und Violin-] Trios ... gehören zu den besten Werken meines geliebten Vaters. Noch jetzt klingen sie sehr gut und bereiten mir viel Freude, ungeachtet der Tatsache, dass sie über fünfzig Jahre alt sind."

Die Tonartenverteilung ist einigermaßen symmetrisch, was darauf hindeutet, dass Bach sie als eine Reihe von Stücken für Violine gedacht hat, vergleichbar mit seinen unbegleiteten Sonaten und Partiten für Violine. Mit Ausnahme der Sonate Nr. 6 folgen alle diese Werke dem Stil der Kirchensonate.

Ryo Terakado: Mein erster Auftritt mit Fabio war 2019. Wir waren schon lange Kollegen am Königlichen Konservatorium in Den Haag, aber wir waren noch nie zusammen im Konzert aufgetreten. Wir entdeckten sofort, dass wir eine gemeinsame musikalische Sprache haben und unsere Musik auf ähnliche Weise angehen, und die Zusammenarbeit war äußerst erfolgreich und lohnend. Wir sind nun der Meinung, dass unser Ensemble als Duo so ausgereift ist, dass es uns eine Freude ist, Ihnen diese Früchte unserer Zusammenarbeit zu präsentieren. Bach ist eine Freude in unserem Leben.