Michael Foyle: Exploring these Sonatas in 2020 took on a deeper significance beyond the anniversary celebrations. Recording all ten in Mechelen, Belgium, the home of Beethoven’s paternal ancestors, with much of the world’s population in isolation, his works revealed new layers of emotional intensity and psychological relevance.

The Op. 12 Sonatas belong to the last decade of the eighteenth century, a period when Beethoven was conquering Vienna as the foremost keyboard virtuoso of the day but simultaneously seeking to have his compositions published for the first time. In essence, classical duo sonatas for piano and strings had grown from the eighteenth-century ‘accompanied’ sonatas, in which the string instrument provided a supportive role to the keyboard’s dominating textures. Here we witness a gradual incorporation of a ‘dramatic dialogue’ (to borrow Simon P. Keefe’s term) between instruments which had previously been more important in concerto writing.
Beethoven’s Sonata No. 5 in F major Op. 24 is described by musicologist Angus Watson as ‘an exquisite testament to Beethoven’s profoundly religious feeling for the natural world.’

Dit is het eerste deel van een reeks met alle piano- en vioolsonates van Beethoven uitgevoerd door de Britse violist Michael Foyle en de Estse pianist Maksim Štšura. Het is een uitzonderlijk duo dat in de pers geprezen wordt om hun 'overtuigende en pakkende spel' en hun verbazingwekkende gevoel van wederzijds begrip en interactie'. Hun mooie uitvoering op dit album getuigt van een bijzonder inlevingsvermogen.

2020 moest het jaar worden waarin overal ter wereld de 250ste verjaardag van de geboorte van Ludwig van Beethoven uitbundig gevierd zou worden. Dat liep anders. De pandemie en een internationale lockdown brachten musici een nieuwe werkelijkheid. Ze moesten op zoek naar andere manieren om hun publiek te bereiken. Tegelijkertijd was er ruimte om de muziek nog dieper te verkennen.

Zo ook voor Michael Foyle en Maksim Štšura. Het werd hen duidelijk dat Beethovens muziek, juist in deze mondiale situatie, nog krachtiger tot de mensen spreekt. Als er ooit een componist was die wist hoe hij drama, euforie en tragedie in het leven van de mens kon vertolken, was het Beethoven wel. Zijn doofheid sloot ook hem noodgedwongen af van de buitenwereld, familie en vrienden. Veel van zijn composities zijn dan ook gedreven door frustratie over deze scheiding.

Het in 2020 verkennen van Beethovens sonates kreeg een diepere betekenis. Beethovens grootvader, die zanger was en Beethoven van kinds af aan inspireerde, woonde in Mechelen in België. Het opnemen van alle tien sonates in die Vlaamse stad, en met een groot deel van de wereldbevolking in isolatie, brachten nieuwe lagen van intense emotie en psychologische relevantie naar boven. In dit perspectief geeft het nieuwe album Sonatas for Piano and Violin Vol. 1 van Michael Foyle en Maksim Štšura een diepere betekenis aan het Beethoven-jubileum.

De Op. 12 Sonates 1 en 2 stammen uit het laatste decennium van de achttiende eeuw. Een periode waarin Beethoven Wenen veroverde, als verreweg de beste pianovirtuoos van zijn tijd, maar waarin hij ook zijn composities voor het eerst gepubliceerd moest zien te krijgen. De Sonata No. 5. Op. 24, de ‘Frühlingssonate’ wordt door de musicoloog Angus Watson beschreven als “een voortreffelijke getuigenis van Beethovens diepste religieuze gevoelens voor de wereld van de natuur.”

Michael Foyle is voor Nederland geen onbekende. Hij won de Nederlandse vioolcompetitie 2016 met een uitstekende uitvoering van Szymanowksi’s Concerto No.1, samen met het Rotterdams Philharmonisch Orkest. In het seizoen 2017/2018 keerde Foyle terug bij het Rotterdams orkest en trad hij onder andere op met het kerstconcert De Notenkraker. Samen met Maksim Štšura oogst hij wereldwijd bewondering voor hun interpretatie van muziek uit de zeventiende eeuw tot hedendaags werk. Ze wonnen het Concours voor Duo’s van de Beethoven Piano Society of Europe in Londen en het Salieri-Zinetti Kamermuziek Concours in Italië in 2015.

Die Sonaten op. 12 gehören zum letzten Jahrzehnt des 18. Jahrhunderts, einer Zeit, in der Beethoven Wien als der führende Klaviervirtuose seiner Zeit eroberte, gleichzeitig aber auch seine Kompositionen zum ersten Mal veröffentlicht werden sollten. Im Wesentlichen waren die klassischen Duosonaten für Klavier und Streicher aus den "begleiteten" Sonaten des achtzehnten Jahrhunderts hervorgegangen, in denen das Streichinstrument eine unterstützende Rolle für die dominierenden Texturen der Klaviatur spielte. Hier erleben wir die allmähliche Aufnahme eines "dramatischen Dialogs" (um Simon P. Keefe's Begriff zu entlehnen) zwischen Instrumenten, die zuvor im Konzertwesen wichtiger gewesen waren.
Beethovens Sonate Nr. 5 F-Dur op. 24 wird vom Musikwissenschaftler Angus Watson als "ein exquisites Zeugnis von Beethovens zutiefst religiösem Gefühl für die natürliche Welt" beschrieben.