2 SACD hybrid
✓ in stock |
€ 19.95
|
Buy |
Label Challenge Classics |
UPC 0608917238822 |
Catalogue number CC 72388 |
Release date 17 April 2012 |
"impressive recording"
BBC Music Magazine, 01-9-2012Een muzikaal protest
In deze memorabele uitvoering leidt dirigent Jaap van Zweden het orkest, de solisten en de twee koren tot grote hoogte. Dit prachtige requiem is een van de indrukwekkendste klassieke werken uit de 20ste eeuw. “Van Zweden weet vanaf het begin de dreigende sfeer moeiteloos op te bouwen en een sublieme live uitvoering neer te zetten. Deze uitvoering kan zich absoluut meten met de opname die Britten in 1963 van het War Requiem maakte.” Wil Zenhorst, Mania Klassiek, juni 2012.
Benjamin Britten schreef het War Requiem voor de inwijding van de nieuwe kathedraal van Coventry op 30 mei 1962. De veertiende-eeuwse kathedraal werd in 1940 bijna volledig verwoest tijdens een Duitse luchtaanval. Alleen de buitenste muren, de klokkentoren en de tombe van de eerste bisschop, bleven gespaard. In de jaren '50 werd besloten om de ruïnes op te nemen in een nieuw gebouw, waarvan de eerste steen in 1956 werd gelegd door Koningin Elizabeth.
Britten koos voor een traditionele Latijnse dodenmis, vertolkt door koor en sopraansolist. Af en toe doven de liturgische klanken en gaat de aandacht uit naar de mannelijke solisten. Zij verbeelden negen oorlogsgedichten van Wilfred Owen, een militair die in november 1918 sneuvelde in de loopgraven van Frankrijk, een week voor de wapenstilstand. Britten, overtuigend pacifist, wilde de nutteloosheid van oorlog en de hypocrisie van de kerk in tijden van oorlog in het stuk verwerken.
In de jaren vijftig van de vorige eeuw was Britten waarschijnlijk de enige Britse componist die een groot deel van zijn landgenoten wist aan te spreken. En dat terwijl hij in zijn opera’s vaak de kant koos van de excentrieken en de buitenstaanders. Als atheïst en homosexueel was hij persoonlijk betrokken geraakt bij het conflict tussen het individu en de gevestigde orde sinds de jaren dertig. Toch was Britten geen politiek activist. Integendeel, hij behoorde tot een generatie die bewust koos voor het bewaren van de vrede in tijden van oorlog en confrontatie met de donkere kanten van de samenleving. Maar als kunstenaar was hij wel degelijk een activist. Bij tijd en wijle verstopte hij zijn politieke boodschap op zo'n manier in zijn muziek, dat het leek op een briefje in een fles met de hoop op een betere toekomst. Zijn War Requiem is hier een goed voorbeeld van: het stuk is diepgaand en indrukwekkend en kan gezien worden als een muzikaal protest tegen oorlog.
Reinbert de Leeuw is a well-known conductor and pianist performing mainly contemporary music. He also taught at the Royal Conservatoire of The Hague and founded the “Dutch Charles Ives Society”.
In 1974 he founded the Schönberg Ensemble. They focus on performing works by the Second Viennese School. For the strings of the ensemble he composed the piece Etude.
Reinbert de Leeuw regularly conducts the Netherlands' major orchestras and ensembles, including the Royal Concertgebouw Orchestra, Residentie Orchestra The Hague, the Netherlands Chamber Choir and the ASKO ensemble. He is a regular guest in most European countries and the United States, Japan and Australia. Reinbert de Leeuw has been involved in various opera productions at the Dutch National Opera in Amsterdam as well as with the Nederlandse Reisopera. Productions include works by Strawinsky, Andriessen, Ligeti and Vivier. In 2011, he conducted Schoenberg's monumental Gurre-Lieder, which was the realisation of an old ambition of his.
De Leeuw was in 1992 guest artistic director of the Aldeburgh Festival and from 1994–1998 artistic director of Tanglewood Festival of Contemporary Music. He was artistic advisor for contemporary music with the Sydney Symphony Orchestra and from 2001 to 2010 he served as artistic leader at the Nederlandse Orkest- en Ensemble-Academie (NJO; Dutch Orchestra and Ensemble Academy).
Benjamin Britten is one most important British composers from the second half of the twentieth century. Remarkably, he focused on opera, a dying genre, at least in its current form. Britten's contributions however, among which Peter Grimes, The Rape of Lucretia, Gloriana, The Turn of the Screw, and Death in Venice, managed to remain core repertoire for opera companies to this day. Many of these productions included a role for his artistic partner and life companion Peter Pears. Britten also wrote a number of lieder for this tenor, among which his Serenade for tenor, horn and string orchestra. Yet, Britten excelled in many more genres. He wasn't even 20 years old when he composed his brilliant Phantasy for hobo quartet and his friendship with the legendary cellist Rostropovich led to a Cello sonata, three Suites for cello solo and a Symphony for Cello and orchestra in the 1960s.
Britten never became Master of the Queen's Music, yet he surely had feeling for public sentiments. For example, as a pacifist, he taught his people about world peace through his War Requiem from 1962. Britten was an excellent interpreter of his own work, just like Bartók and Stravinsky. Many of his recordings have been matched, but never exceeded.
impressive recording
BBC Music Magazine, 01-9-2012
There is so much to admire in this recording
Music Web International, 01-7-2012